Het is nog donker wanneer ik ons bed uit sluip. De ‘Passiemail’ roept. Iedere ochtend stem ik me af en vaak ben ik de dag ervoor al bezig met wat zich in de Passiemail wil laten delen. Ik voel zelf steeds meer connectie met wat zich wil delen en de mensen waar ik het mee deel. We zien elkaar niet. We voelen elkaar wel. En in de dagelijkse ‘Talking Stick’ komen we dichterbij.
Het voelt als een kado hoe de Passiemail precies is ontstaan op het moment dat ons land, de wereld in de greep raakte van verdeeldheid. Het perfecte moment voor ‘Passiemail’ ook al had ik dat toen niet in de gaten. Vandaag gaat het niet over de ‘Passiemail’ maar over de laatste dagen in ons huis.
We luiden het nieuwe jaar in met verhuisdozen om ons heen. De afgelopen weken is alles zo’n beetje door mijn handen gegaan. Van de geboortedekentjes van de kinderen tot Tupperware dat 30 jaar geleden is gekocht. Bij alles wat ik tegenkwam was de vraag: Gaat het mee, geef ik het door of laat ik het los?
Het meeste heb ik losgelaten. Niet alleen spullen maar ook herinneringen. Met een glimlach even terugkijken naar een moment dat was. Meer dan ooit leef ik in het NU moment en zie ik van moment tot moment wat zich aan me wil tonen. Handelend vanuit dat NU moment geeft helderheid. Het geeft de woorden die ik al jaren met me meeneem nog meer inhoud. Open, eerlijk en integer.
Onszelf steeds onderzoeken. Meetrillen met de energie van de tijd
Gisteren voelde ik emotie. Het contact met mijn jongste zoon gaat van diepe spirituele gesprekken tot analyserende, van alle kanten bekijkende thema’s, tot samen in de garage uitzoeken wat met hem meegaat en tot een warme knuffel waarin we kunnen voelen hoe verbonden we zijn. Ja, we knuffelen! Het woord dat in 2020 een nieuwe betekenis heeft gekregen.
Knuffelen in het luchtledige heeft me nooit aangesproken. Die 3 verplichte zoenen met collega’s nadat het nieuwe jaar is aangebroken, al helemaal niet. Maar die warme, vol overdracht van informatie en liefdesknuffel, dat is mijn favoriet. En die heb je gewoon niet met iedereen. Dus dat het geknuffel in een ander licht is gekomen, is best waardevol. Nu weten we in ieder geval met wie we wel en niet willen knuffelen. Hoe mooi is het dat tijdens die knuffel er razendsnel alles gedeeld wordt wat in woorden veel meer tijd nodig heeft.
Dat wil ik vandaag graag met je delen. De veranderende energie. Kun je het voelen? Dat het steeds meer bedding geeft, steeds meer de her-innering afgeeft over wie we werkelijk zijn. De energie die ons meeneemt naar verschillende lagen van ons bewustzijn.
Soms komt die energie wat onbehouwen binnen.
Alsof er iemand met grote kaplaarzen met verse modder over je net gedweilde vloer banjert. En soms zo subtiel dat je echt alert moet zijn om het te kunnen waarnemen.
Het mooie is dat dit laatste steeds meer wordt ervaren. Regelmatig kijk ik in vragende ogen van mensen waar ik een kaartlegging voor doe. Het ongeloof dat het echt over hen gaat. Over die diepste schatten die de wereld in willen. En dan die glimlach erachteraan van ‘weten’. De alleswetende glimlach. Natuurlijk hoeft niemand bij mij te komen voor een kaartlegging want iedereen weet het zelf al. Wat de kaarten wel doen, en daar geniet ik met volle teugen van, is helderheid geven. Duidelijkheid en aanmoediging om het echt, echt, echt te gaan doen. Niet dralen, niet meer naar nog 10 mediums! Nee, actie! Het is tijd. Dit is de tijd. We zitten er middenin.
Er wordt van ons gevraagd om te luisteren naar onze innerlijke leiding. Het gaat er uiteindelijk niet om of er een grotere macht wanhopig aan het proberen is de ander onder controle te houden. Het gaat erom of wij dat toelaten.
Het is tijd dat we weer beseffen dat het ons zoethouden met materialen, met geld, met voedsel en medicijnen niet meer werkt. Manipulatie werkt niet meer voor de mensen die voelen dat die onderstromen van liefdevolle energie nu naar de bovenlagen verschuiven.
Ik geloof erin, ik voel het, ik weet het en ik leef en beleef het.
Daar hoort emotie bij. De emotie van diepte, van liefdevolle herkenning.
Juist het ervaren van emotie is uniek en draagt wijsheid in zich.
De verplichte mondkapjes hebben hun dienst gedaan. Ze hebben ervoor gezorgd dat we weer in de ogen van de ander kijken. Dat we de zielenconnectie weer kunnen voelen. Het heeft ons dichter bij de ander gebracht dan we met ons hoofd konden bedenken.